نقش عجیب انگل گربه خانگی در زندگی گرگهای خاکستری | تاثیراتی که دست کم گرفته شدند
تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۰۸۱۴۵
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینسآلرت، مطالعه ۲۶ سال دادههای رفتاری گرگ و تجزیه و تحلیل خون ۲۲۹ گرگ نشان داد که عفونت با انگل توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) باعث میشود که گرگها، ۴۶ برابر بیشتر از گرگهای غیرآلوده به رئیس گله تبدیل شوند.
این تحقیقات نشان میدهد که اثرات این انگل در طبیعت به شکل ترسناکی دست کم گرفته شده و به اندازه کافی روی آن و نقشش در اکوسیستمها و رفتار حیوانات مطالعه نشده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اگر گربه دارید، احتمالا قبلا نام انگل توکسوپلاسما گوندی یا تی گوندی را شنیدهاید. این ارگانیسم میکروسکوپی فقط میتواند در بدن گربهسانان تولید مثل کند، اما تقریبا در بدن همه حیوانات خونگرم میتواند عفونت ایجاد و رشد کند.
این شامل انسانها هم میشود. توکسوپلاسما گوندی میتواند باعث ایجاد یک بیماری انگلی بدون علامت (اما هنوز بالقوه کشنده) به نام توکسوپلاسموز شود. هنگامی که این انگل در بدن میزبان دیگری قرار میگیرد، برای ادامه بقا به دنبال راهی برای بازگرداندن نسل خود به درون بدن گربه میگردد، و برای این کار از راه وحشتناکی استفاده میکند.
حیواناتی مانند موشهای آلوده به این انگل خطرات بیشتری را متحمل میشوند و در برخی موارد واقعا مجذوب بوی ادرار گربهها میشوند و در نتیجه احتمال کشته شدن آنها بیشتر میشود و انگل دوباره به بدن گربه بازمیگردد.
بیشتر بخوانید:
نگهداری گربه در خانه چه بلایی سر مردان میآورد؟برای حیوانات بزرگتر، مانند شامپانزهها، آلودگی به این انگل به معنای خطر مواجهه و شکار توسط گربه بزرگتر مثل پلنگ است. کفتارهای آلوده به توکسوپلاسما گوندی هم بیشتر توسط شیرها کشته میشوند.
گرگ های خاکستری (Canis lupus) در پارک ملی یلو استون امریکا دقیقا طعمه گربهها نیستند، اما گاهی اوقات قلمرو آنها با کوگارها (نوعی شیر کوهی) ناقلین شناخته شده این انگل یکی است، و این دو گونه، هر دو شکار گوزن، گاومیش کوهاندار و استرآهو شکار میکنند. احتمالا گرگها نیز به دلیل خوردن شکارهای آلوده به این انگل مبتلا میشوند.
دادههای جمعآوریشده در مورد گرگها و رفتار آنها برای ۲۶ سال فرصتی نادر برای مطالعه تاثیرات انگل بر روی یک میزبان وحشی ارائه کرد. محققان پروژه گرگهای یلو استون، همچنین نگاهی به نمونههای خون گرگها انداختند و دریافتند گرگهایی که قلمروشان همپوشانی زیادی با شیرهای کوهی دارد، بیشتر به توکسوپلاسما مبتلا میشوند. آنها در گرگهای آلوده به این انگل، افزایش سطح قابل توجه ریسکپذیری را مشاهده کردند.
گرگهای آلوده ۱۱ برابر بیشتر از گله خود در قلمروهای جدید پراکنده شدند. نرهای آلوده به احتمال ۵۰ درصد در طی ۶ ماه گروه خود را ترک میکنند، و این مدت زمان برای گرگهای غیر آلوده ۲۱ ماه است. گرگهای ماده آلوده نیز به احتمال ۲۵ درصد گروه را ظرف ۳۰ ماه ترک میکنند که این مدت زمان برای گرگهای غیرآلوده ۴۸ ماه است.
همچنین گرگهای آلوده به احتمال زیاد به سردستههای گروه تبدیل میشدند. انگل توکسوپلاسما گوندی ممکن است سطح تستوسترون را افزایش دهد، که به نوبه خود می واند منجر به افزایش پرخاشگری و تسلط شود: ویژگیهایی که به گرگ کمک میکند تا خود را به عنوان رئیس گله نشان دهد.
این یکی دو پیامد مهم دارد. سردستههای گله گرگهایی هستند که تولید مثل میکنند و انتقال تیگوندی میتواند مادرزادی باشد و از مادر به فرزند منتقل شود و به این شیوه انگل بقای خود را تضمین میکند و همچنین میتواند بر پویایی کل گروه تاثیر بگذارد.
محققان در مقاله خود می نویسند: «به دلیل ساختار گروهی زندگی گرگ خاکستری، رهبران دسته تاثیر بیش از حدی بر جفت خود و تصمیمات گروهی دارند. اگر گرگهای خاکستری به این انگل آلوده شده باشند و تغییرات رفتاری نشان دهند، این تغییر بر بقیه گرگهای گله هم اثر میگذارد.
برای مثال وقتی رئیس گله جسورانه به دنبال بوی ادرار وارد قلمروی جدید شیرهای کوهی میشود، میتواند بیشتر در معرض انگل قرار بگیرد، بنابراین گرگهای بیشتر در معرض ابتلا به انگل توکسوپلاسما گوندی قرار میگیرد و همینطور چرخه افزایش همپوشانی قلمرو و عفونت مدام تکرار میشود.
این شواهد نشان میدهد عوامل کوچکی که کمتر روی آنها مطالعه شده، چطور میتواند تاثیری عظیم بر عملکرد اکوسیستم داشته باشد.
بررسی پیامدهای عفونتهای انگلی در تحقیقات آینده حیات وحش برای درک تاثیرات انگل ها بر حیوانات، گروهها و فرآیندهای اکوسیستم حیاتی است. این تحقیق در «Communications Biology» منتشر شده است.
کد خبر 724270 منبع: همشهری آنلاین برچسبها پژوهش حیوانات - حیات وحش بیماری انگل دانشمندان علممنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: پژوهش حیوانات حیات وحش بیماری انگل دانشمندان علم انگل توکسوپلاسما گوندی گرگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۰۸۱۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۱۰ گونه از عجیبترین و ترسناکترین موجودات اعماق دریا + تصاویر
تاریکی مطلق و فشار شدید حاکم بر گودال ماریانا، چهرهای خشن و خصوصیاتی عجیب به آبزیان ساکن آن داده است. با ترسناکترین موجودات اعماق دریا آشنا شوید.
درازگودال ماریانا، ژرفترین گودال اقیانوسی دنیاست که در بخش غربی اقیانوس آرام قرار دارد. رسیدن به آنجا چنان طاقتفرساست که تعداد انسانهای سفر کرده به فضا از آنهایی که کف این گودال را بهچشم دیدهاند، بیشتر است. پس عجیب نیست که این مکان، میزبان برخی از ترسناکترین موجودات اعماق دریا باشد. البته محققان فقط موفق به شناسایی برخی از گونههای ساکن آن شدهاند و احتمالا هنوز ناشناختههای بسیاری هست.
درباره جایی صحبت میکنیم که تاریکی و فشاری غیر قابل تصور دارد. روی سطح زمین، ما فشار اتمسفری ۷ کیلوگرم بر اینچ مربع (۷PSI) را تجربه میکنیم. ولی اگر ناگهان به کف گودال ماریانا تلهپورت شوید، این فشار به ۱۶ هزار PSI میرسد. همین اختلاف فشار، شکل و ظاهر خاصی به موجودات ساکن آن داده که اقتضای زیستن در چنین مکانی است.
اژدها ماهی (Stomidae)
طول این ماهی خوفناک، بیشتر از ۱۵ سانتیمتر نیست؛ ولی دارای آروارهای بزرگ به نسبت جثهاش است که قابلیت کمنظیری برای باز شدن و طعمهگیری دارد. درون این آرواره، پر شده از دندانهای نیشمانندی که حتی تیزتر از دندانهای ماهی پیرانا هستند.
اژدها ماهی، اندام کوچک نورزایی برای بهدام انداختن طعمه دارد؛ ولی این دندانهای بزرگ اگر نور تولید شده را بازتاب دهند، میتوانند باعث گریختن شکار شوند؛ بنابراین دندانهای آن طوری تکامل یافتهاند تا بیرنگ و شفاف باشند. در واقع اژدها ماهی نه تنها یک شکارچی قهار؛ بلکه استاد اختفا هم است.
دیو کوسه (Mitsukurina owstoni)
حدود ۱۰۰ سال از کشف این گونه میگذرد؛ اما هنوز ناگفتههای فراوانی دارد. بهدلیل زیستن در عمق بسیار زیاد، نمونه چندانی از آنها برای تحقیقات وجود ندارد. معدود نمونههای موجود هم بهطور اتفاقی در دام ماهیگیران افتادند؛ هر چند که این کوسهها معمولا دور از دسترس صیادان هستند.
بههرحال، دیو کوسهها تنها بازماندگان از خانواده Mitsukurinidae هستند که قدمت آن به ۱۲۵ میلیون سال میرسد.
خصوصیت قابل توجه آنها، داشتن یک سیستم حسگری پیشرفته است که میتواند امواج الکتریکی ضعیف در آب را شناسایی کند. اگر طعمهای در محدوده گیرنده الکتریکی یک دیو کوسه باشد، شانس زیادی برای فرار ندارد. آخرین چیزی که طعمه میبیند یا حس میکند، حمله انفجاری آروارههایی مسلح به دندانهای تیز و سوزنمانند است.
کوسه چیندار (Chlamydoselachus anguineus)
این کوسه، نامش را از زواید چینداری گرفته که روی بدن مار-مانندش وجود دارند و جزئی از دستگاه تنفسی آن هستند. گمان میرود این ساختار برای میلیونها سال بدون تغییر باقی مانده باشد؛ گواهی بر مرفولوژی بینقص این جانور برای زندگی در اعماق آب!
دهان بزرگ کوسه چیندار، با چندین ردیف دندان چنگالیشکل پر شده که برای بهدام انداختن و رها نشدن طعمه، مثل چنگک خمیدگی دارند. با داشتن حدود ۳۰۰ دندان اینچنینی، گریختن طعمههای بهدام افتاده تقریبا محال است.
دیو ماهی سیاه (Melanocetus)
با ظاهری شبیه به موجودات فضایی و دندانهای فوقالعاده تیز، دیو ماهی سیاه شاید یکی از ترسناکترین موجودات اعماق دریا باشد. البته با وجود ظاهر مخوف، این آبزیان فقط حدود ۲۰ سانتیمتر طول دارند.
جالب اینکه در سال ۲۰۱۴، موسسه پژوهشی آکواریوم خلیج مونتری، برای نخستین بار موفق به ثبت تصویری از یک دیو ماهی سیاه زنده شد.
ماهی مرکب خونآشام (Vampyroteuthis infernalis)
این ماهی مرکب با آن پوست شنلمانند بین بازوهای خود، اسمش را از موجودات نامیرا و افسانهای، خونآشامها گرفته است. البته ماهی مرکب خونآشام، نامیرا نیست؛ اما بهدلیل چرخه زندگی آهستهای که دارد، بیشتر از اغلب سرپایان (cephalopods) عمر میکند.
محل زندگی آنها در عمق ۵۰۰ تا ۳۰۰۰ متری اقیانوس است. در چنین عمقی، شنا کردن چندان محلی از اعراب ندارد و با شناور ماندن، چرخ زندگی جانور میچرخد. این یعنی ماهی مرکب خونآشام به حداقل اکسیژن و یک رژیم غذایی کمکالری نیاز دارد که عمدتا متشکل از زئوپلانکتونها است.
این جانوران در قیاس با سایر سرپایان، زندگی جنسی فعالتری هم دارند و چند برابر آنها تولید مثل میکنند.
اختاپوس دامبو (Grimpoteuthis)
این شما و این ژرفزیترین اختاپوس دنیا که دستکم با استانداردهای این لیست شاید ترسناک که نباشد هیچ، بلکه تا حدی بامزه هم باشد.
اختاپوس دامبو، گوشهای درازی دارد که کار پره ماهی را برای او انجام میدهند و از بازوهای خود نیز برای تنظیم جهت حرکت استفاده میکند.
برای زیستن و بقای نسل در عمق دریا، این جانوران قابلیتهای خاصی پیدا کردهاند و فرصتی را بیهوده از دست نمیدهند. جنس ماده اختاپوس دامبو میتواند تخمهایی را در مراحل مختلف رشد حمل کند؛ این به آنها انعطاف لازم را میدهد تا برای بارور کردن تخمها با اسپرم اختاپوس نر، منتظر مساعد شدن شرایط محیطی بمانند.
حلزون ماهی (Pseudoliparis swirei)
با ژرفزیترین ماهی دنیا آشنا شوید: حلزونماهی ژلاتینی که در آبهایی به عمق ۸۰۰۰ متر یافت شده است.
اگر نمونهای از حلزونماهی را در سطح آب پیدا کنید؛ بهعلت اختلاف شدید فشار، شکل متفاوتی خواهد داشت و بیشتر شبیه به یک بچه وزغ خواهد بود (تصویر پایینی). ولی هنگام شنا در اعماق آب، یک ماهی خوشنقش با بدن موجدار و پوست مات است (تصویر بالایی).
ماهی چشم خمرهای (Macropinna)
در ژرفایی که تقریبا هیچ نوری به آنجا نمیرسد؛ یک موجود عجیب و غریب با سر شفاف زندگی میکند که ماهی چشم خمرهای نام دارد. البته به آن، ماهی سر شیشهای هم میگویند.
این سر شفاف و شیشهای، مانند سانروف عمل میکند و به آن امکان میدهد دید بهتری به اطراف خود داشته باشد. البته چشمهای این ماهی، آن دو فرورفتگی روی صورتش نیستند؛ بلکه آن دو جسم گرد سبز رنگ درون سرش هستند. دو چیزی که شبیه چشم بهنظر میرسند، در واقع بخشی از اندام بویایی ماهیاند.
چشمهای این جانور با آن موقعیت عجیب و شکل خاص، حساسیت خارقالعادهای دارند و در همان تاریکی، مثل عقاب میبیند. پیشتر تصور میشد این چشمها همیشه رو به بالا هستند؛ ولی حالا مشخص شده که هنگام غذا خوردن، ماهی سرشیشهای میتواند چشمهای خود را به سمت جلو بچرخاند.
تبرماهی مهمیزدار (Argyropelecus hemigymnus)
با بدنی شفاف و چشمهای از حدقه بیرونزده، این شاید عجیبالخلقهترین آبزی این لیست باشد. ولی همین چشمها، با مردمک بزرگی که دارند، تبرماهی را قادر میسازند حتی جانوران استتارکرده را هم ببیند.
خود این ماهی نیز استاد استتار است. ساختار و رنگ بدن آن، باعث میشود نور اندکی که از بالا به عمق آب میرسد را پخش کند و توسط جانوران دیگر، دیده نشود.
کرم استخوانخوار (Osedax)
کرم زامبی یا استخوانخوار که نخستین بار در عمق ۳۰۰۰ متری آب شناسایی شد، طرفدار درجه یک لاشه جانوران آبزی است؛ بهویژه نهنگها!
همانطور که از اسمشان پیداست، این کرمها به لاشه غرق شده حیوانات نفوذ میکنند تا به لیپیدهای چرب درون اسکلت آنها برسند.
البته موفقیت این کرمها برای بقای نسل، در گرو کار گروهی آنهاست. کرمهای ماده بخش اعظم کار را برعهده دارند. آنها با ترشح اسید، استخوان حیوانات را سوراخ و لیپیدهای درون آن را آزاد میکنند. بخشی از این فرآیند هم بهکمک باکتریها انجام میگیرد. اما نقش نرها چیست؟ شاید فقط اسپرمسازی!
در واقع کرمهای استخوانخوار نر، ارگانیسمهایی میکروسکوپی هستند که درون بدن کرم ماده قرار دارند؛ شاید ۱۰۰ تا از آنها درون یک ماده!
از جانورانی ترسناک با دندانهای تیز و یک اختاپوس گوشدراز بامزه، تا این داستان عشقی عجیب بین یک کرم ماده و صدها شریک زندگیاش؛ وجود این گونهها در گوال ماریانا نشان میدهد چگونه پروسه تکامل، جانوران را قادر به زیستن در سختترین شرایط محیطی کرده است.
منبع: برترین ها
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی